Η Τυροπιτίτσα που δεν την αγόραζε κανείς

Μια φορά κι ένα καιρό σ ένα μεγάλο εργαστήριο με έναν τεράστιο φούρνο έξω από την πόλη γεννήθηκαν πολλά ταψιά με τυρόπιτες. Μεγάλες, ροδοκόκκινες, παχουλές, γεμάτες τυρί και λαδάκι κι ανάμεσα τους και μια μικρούλα τυροπιτίτσα λίγο καμένη στις άκρες και αδύνατη. Μόλις την είδαν οι άλλες τυρόπιτες έβαλαν τις φωνές.
– «Τι θέλεις ανάμεσα μας νιάνιαρο; Μας ντροπιάζεις, κανένας δε θα σε αγοράζει. Θα πάρει εμάς που είμαστε πεντανόστιμες κι έχουμε και βιταμίνες».
– «Έχω κι εγώ βιταμίνες», είπε η τυροπιτίτσα σιγανόφωνα και το ταψί πλημμύρισε από τα γέλια των άλλων μεγάλων τυροπιτών. Η τυροπιτίτσα έβαλε τα κλάματα σταμάτησε όμως καθώς δύο άνθρωποι σήκωσαν το ταψί και την έβαλαν κι αυτή μαζί με τις υπόλοιπες στο αμάξι που πήγαινε στην πόλη.
Στον δρόμο οι μεγάλες τυρόπιτες χτυπούσαν τη μικρούλα τυροπιτίτσα κι έλεγαν πως τάχα έχει λακκούβες. Πολύ γρήγορα έφτασαν στην πόλη σ΄ένα μεγάλο μαγαζί και έβαλαν το ταψί στη βιτρίνα. Κόσμος έμπαινε πολύς, έπαιρνε τυρόπιτες και ψωμί αλλά κανένας δεν αγόραζε την τυροπιτίτσα που στο τέλος έμεινε μόνη στο ταψί. Κάποια στιγμή ένας μεγάλος άνθρωπος είπε σε έναν άλλο μικροκαμωμένο, να σκουπίσει, να πετάξει την τυροπιτίτσα στα σκουπίδια και να διαμαρτυρηθεί στον φούρναρη για τη μικρή τυρόπιτα που του έστειλε. Ο μικρόσωμος άντρας είχε άρρωστο το παιδάκι του κι αφού καθάρισε κάπως βιαστικά, κλείδωσε το μαγαζί κι έτρεξε γρήγορα στο φαρμακείο για να αγοράσει ένα σιρόπι για το άρρωστο αγοράκι του. «Θα έρθω πιο νωρίς αύριο για να τελειώσω τις δουλειές σκέφτηκε, κι έφυγε». Η τυροπιτίτσα κατέβηκε από το ταψί περπάτησε λίγο να ξεμουδιάσει κι όπως ήταν αδυνατούλα πέρασε κάτω από την πόρτα και βγήκε στον δρόμο.
Έκανε κρύο, είχε φασαρία και φοβήθηκε. Άρχισε να περπατάει με προσοχή όταν ένας άκουσε βήματα ανθρώπινα βαριά, μια από εδώ και μια από εκεί. «Πάλι τύφλα έγινες;», ακούστηκε να λέει μια φωνή στον άντρα που τρέκλιζε. «Ε κύριος, προσοχή θα μας πατήσετε!», είπε η τυροπιτίσα φοβισμένη. Ο μεθυσμένος άντρας κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά αλλά δεν είδε κανέναν. «Μπα, μάλλον απόψε ήπια κομμάτι περισσότερο, γιατί ακούω φωνές», είπε.
Η τυροπιτίτσα προχώρησε σε ένα δρομάκι σκοτεινό όταν είδε έναν ψηλό άντρα να χτυπά μια αδύνατη γυναίκα. Τα χασε, δεν ήξερε τι να κάνει. Έδωσε ένα σάλτο, ανέβηκε σ’ ένα αυτοκίνητο κι άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός, ανέβηκε σε ένα δεύτερο και σε ένα τρίτο και έγινε χαλασμός κόσμου από τις σειρήνες. Ο άντρας το έβαλε στα πόδια, περδικλώθηκε όμως κι έπεσε. Τότε τον πλησίασε η τυροπιτίτσα και του είπε: «Αν σηκώσεις χέρι άλλη φορά, θα βρεθείς στον φούρνο». Χαρούμενη περπάτησε, πέρασε το ποτάμι κι έφτασε σε ένα σκοτεινό σπιτάκι. Μια φωνή ακούστηκε από μέσα που έλεγε «παιδιά μου έμεινα χωρίς δουλειά, όλα έχουν ακριβύνει, πετρέλαιο δεν έχουμε κι εγώ είμαι άρρωστη. Πως θα ζήσουμε;». Τότε η τυροπιτίτσα χτύπησε την πόρτα. Στο κατώφλι εμφανίστηκαν δύο παιδάκια, ένα αγόρι κι ένα κοριτσάκι. Μόλις την είδαν είπαν: «Όμορφη τυροπιτίτσα έλα μέσα, θα σε έχουμε μαζί μας σαν μπιμπελό».
Τότε ακούστηκε ένας θόρυβος μια λάμψη κι εμφανίστηκε η νεραΐδα Λαμπετώ, την οποία είχε μεταμορφώσει μια κακιά μάγισσα σε τυροπιτίτσα και μόνο η αγάπη από δυο μικρά παιδιά θα μπορούσε να λύσει τα μάγια. Όπως και έγινε. Η καλή νεραΐδα αγγιξε με το ραβδί της τη μανούλα από τα παιδιά κι εκείνη έγινε αμέσως καλά. Στη συνέχεια άγγιξε το πορτοφόλι της μαμάς και γέμισε με χρήματα, μια ζεστή μεγάλη φλόγα ξεπήδησε στη σόμπα και ζέστανε όλο το σπίτι με μιας, ενώ η κουζίνα μοσχομύριζε νόστιμα φαγητά. Όλη η οικογένεια άρχισε να κλαίει από χαρά! Τότε η καλή νεραΐδα είπε στο αυτί της μαμάς τη μαγική λέξη που θα μπορούσε να λέει όποτε χρειαζόταν βοήθεια. Λίγο πριν φύγει αγκάλιασε τα παιδιά και τους είπε: Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο.