Ποια είναι η όμορφη θεότητα στον κήπο της ΔΕΥΑΛ;

Στον πλατωνικό διάλογο «Γοργίας», ο Σωκράτης αναφέρει ένα συμποτικό άσμα του 6ου ή 5ου αι. π.Χ., σύμφωνα με το οποίο «ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν», δηλαδή η υγεία αποτελεί το σπουδαιότερο αγαθό.
Η υγεία αποτελεί διαχρονικό και πανανθρώπινο αγαθό. Καθ’ όλη τη μακραίωνη πορεία του, και σε όλες τις χρονικές περιόδους του πολιτισμού, ο άνθρωπος αγωνίζεται να διατηρήσει την υγεία του και αναζητά τις αιτίες που προκαλούν τις ασθένειες που τον ταλαιπωρούν, αποδίδοντάς τες άλλοτε σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως στη μαγεία και τη θεϊκή οργή, κι άλλες φορές σε εσωτερικές αιτίες, όπως στη διαταραχή της ισορροπίας των στοιχείων του οργανισμού.

Η Υγιεία 

Η Υγεία (αρχ. Υγιεία) ήταν αρχαιοελληνική θεότητα, προσωποποίηση της υγείας του σώματος και της ψυχής. Ως αρχαιότερο κέντρο λατρείας της αναφέρεται η Τιτάνη στη Σικυώνα, όπου βρίσκονταν ιερό του Ασκληπιού και της Υγείας. Ωστόσο, ενώ ο Ασκληπιός συνδέεται άμεσα με την θεραπεία των ασθενειών, η θεά συνδέθηκε με την πρόληψη των ασθενειών και τη διατήρηση της κατάστασης της υγείας.
Κατά τη μυθολογία η Υγεία ήταν σύζυγος ή κόρη του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, αδελφής της Αθηνάς. Αδελφές ή κόρες της Υγείας (ανάλογα με την εκδοχή του μύθου) ήταν η Πανάκεια, η Ιασώ, η Ακεσώ (Ασκληπιάδες) και κατά τη Σούδα η Αίγλη.
Οι καλλιτέχνες την απεικόνιζαν από τον 5ο αι. π.Χ. με τη μορφή νέας γυναίκας, ενώ αργότερα υιοθετήθηκε ως σύμβολο της το φίδι. Έκτοτε διάσημοι ζωγράφοι, όπως ο Λουδοβίκος Παστέρ, Γκούσταφ Κλιμτ αλλά κυρίως γλύπτες απέδωσαν τη αρχαιοελληνική Υγεία ο καθένας με το δικό του τρόπο. Αγάλματα της Υγείας σήμερα κοσμούν τα γνωστότερα Μουσεία, έκτος από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών και του Μουσείο του Δίου ακόμα και προαύλια δημοσίων κτιρίων, όπως στο σιντριβάνι της πόλης του Αμβούργου.

Η πανέμορφη θεά Υγεία στη Λάρισα

Ένα εξαιρετικό άγαλμα της θεάς Υγείας βρίσκεται και εντός του αύλειου χώρου της ΔΕΥΑΛ, φιλοτεχνημένο το 1962 από τον γλύπτη Νικόλα (Νικόλαος Παυλόπουλος). Είναι τοποθετημένο κοντά στον υδατόπυργο μέσα σε μια μικρή λιμνούλα, στα νερά της οποίας καθρεφτίζεται το πανέμορφο πρόσωπό της, με τα έντονα χαρακτηριστικά. Δύο μακριές πλεξούδες που φτάνουν μέχρι το σφριγηλό της στήθος της χαρίζουν χάρη και πλαστικότητα. Γύρω της είναι τυλιγμένο το φίδι, το σύμβολο του Ασκληπιού, το οποίο είναι φτιαγμένο από μπρούτζο. Στο βάθρο του αγάλματος αναγράφονται τα ονόματα των πρωτεργατών της ΔΕΥΑΛ, των προέδρων και των διευθυντών.

Ο γλύπτης Νικόλαος Παυλόπουλος 

Ο Νικόλαος Παυλόπουλος ή Νικόλας (Άγιος Γεώργιος Νηλείας Μαγνησίας, 13 Δεκεμβρίου 1909 – Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 1990) ήταν Έλληνας γλύπτης και χαράκτης.
Ο πατέρας του ήταν ξυλογλύπτης εκκλησιαστικών επίπλων και κοντά του έλαβε τα πρώτα μαθήματα ξυλογλυπτικής. Στα μαθητικά του χρόνια στον Βόλο ασχολήθηκε με την καλλιγραφία, την μουσική και το θέατρο. Όταν τελείωσε το Πρακτικό Λύκειο του Βόλου, πήγε στην Αθήνα, για να σπουδάσει γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Θωμά Θωμόπουλο.
Καταπιάστηκε κυρίως με την γλυπτική ακαδημαϊκού ύφους στο ξύλο και στο μάρμαρο. Ως χαράκτης ασχολήθηκε κυρίως με την ξυλογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Μόντρεαλ, Τόκυο, Σύδνεϋ, κ.ά.). Τιμήθηκε επίσης με βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις που έγιναν στο Παρίσι, την Ρώμη, την Φλωρεντία, κ.ά.
Το 1975, φιλοτέχνησε κατά παραγγελία προτομή του Γιώργου Σεφέρη για να τοποθετηθεί σε πλατεία της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα.