Λογοτεχνία του δρόμου – Η οδός «ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ»

Η οδός «ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ», πήρε το όνομά της από τον Αθηναίο κωμικό ποιητή Μένανδρο. Βρίσκεται στη συνοικία «ΑΒΕΡΩΦ» και συγκεκριμένα στο νοτιοανατολικό τμήμα της πόλης. Είναι δρόμος κάθετος στην οδό «ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΤΣΑΤΣΟΥ» (η οποία υπήρξε επονίτισα ηρωίδα της εθνικής αντίστασης και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 24 ετών). Η αρίθμησή της είναι σχετικά ελλιπής. Εξ αριστερών έχουμε τους αριθμούς 1, 3, 5, 7, 11, 13 και εκ δεξιών τους αριθμούς 2, 8, 12, 14, 16. Έχει μήκος μέτρα περίπου 130. Σύμφωνα με τα αρχεία της Πολεοδομίας η απόφαση ονοματοθεσίας της οδού είναι η 117/1978.
Ο Μένανδρος (Κηφισιά Ερεχθηίδας, 342/341 π.Χ. – Φρεαττύς, 291/290 π.Χ.) ήταν Αθηναίος κωμικός ποιητής, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Νέας Αττικής κωμωδίας (τελευταία εποχή της αρχαίας κωμωδίας). Έγραψε 105-109 κωμωδίες, περί του συνόλου του έργου του διαφωνούν οι αρχαίες πηγές και αναδείχθηκε οκτώ φορές νικητής στους δραματικούς (θεατρικούς) αγώνες των Ληναίων. Από την αρχαία κωμωδία διαθέτουμε πλήρη έργα μόνο του Αριστοφάνη και του Μενάνδρου. Η κωμωδία του Μενάνδρου «Ο Δύσκολος» ανακαλύφθηκε τον περασμένο αιώνα σε μια σειρά από παπυρικά ευρήματα. Ο Μένανδρος γεννήθηκε στην Κηφισιά και ήταν γιος του Διοπείθους και της Ηγησιστράτης. Ο πατέρας του ήταν στρατηγός των κληρούχων Αθηναίων που εστάλησαν στην Καρδία της Θρακικής Χερρονήσου για να αντιμετωπίσουν τις επιχειρήσεις του Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας. Ο πρώτος δάσκαλός του στο θέατρο ήταν ο Άλεξις, αδελφός τού πατέρα του και ποιητής της μέσης κωμωδίας. Ήταν μαθητής τού Θεόφραστου στην Περιπατητική Σχολή και πιθανότατα γνώρισε και τον Αριστοτέλη. Υπηρέτησε τη στρατιωτική και πολιτική του θητεία μαζί με τον συνέφηβο Επίκουρο και συνδέθηκαν με βαθιά φιλία. Υπήρξε φίλος του Δημήτριου Φαληρέα και όταν εκείνος ανατράπηκε, από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, αντιμετώπισε κατηγορίες οι οποίες όμως αποσύρθηκαν. Έλαβε τιμητική πρόσκληση από τον Πτολεμαίο Α΄ να μεταβεί στην Αίγυπτο αλλά δεν την αποδέχθηκε. Έζησε στην Αθήνα μέχρι τον θάνατό του που φέρεται να επήλθε από πνιγμό στον όρμο της Φρεαττύδας. Ο Μένανδρος θεωρείται ότι συζούσε με τη γνωστή εταίρα της αρχαιότητας Γλυκέρα, κόρη της Θαλασσίδος. Ο Μένανδρος εστιάζει στη ζωή των απλών ανθρώπων, όπως της εταίρας, του στρατιώτη, του τεχνίτη κ.ά., στη φιλία, στον οικογενειακό δεσμό. Απεικονίζει τα ήθη και τα έθιμα της κοινωνίας της Αθήνας σε μια εποχή καθοριστικών αλλαγών μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στις κωμωδίες του κυριαρχούν οι παρεξηγήσεις και ο ρόλος της τύχης. Παρουσιάζει μια θεατρική φόρμα που αποτέλεσε πρότυπο για τη λατινική (ρωμαϊκή) κωμωδία και πρόδρομο του νεότερου ευρωπαϊκού θέατρου. Οι λατίνοι ποιητές Τερέντιος και Πλαύτος διασκεύασαν πολλά έργα του. Ο Μένανδρος παρουσιάστηκε στα Λήναια, για πρώτη φορά, με το έργο Οργή περί το 321/322 π.Χ. Από τις κωμωδίες του έχουν διασωθεί κυρίως αποσπάσματα. Το μοναδικό ολοκληρωμένο έργο που σώζεται είναι ο Δύσκολος, γνωστό και ως Μισάνθρωπος, το οποίο παρουσιάστηκε στα Λήναια το 316 π.Χ. και κέρδισε το πρώτο βραβείο.