Ο Λέων και ο Κώνωψ

Ήταν, που λέτε, κάποτε ένα θηρίο- Λέων τ’ όνομά του-, βασιλιάς της ζούγκλας. Μεγαλόσωμος, στητός και μάγκας. Κεφάλι μεγάλο, που το στόλιζε χαίτη θυσανωτή και ξανθόμαυρη. Ευρύστερνος, με πατούσες φαρδιές που στο πέρασμά τους άφηναν αποτύπωμα βαθύ. «Τακτοποιούσε» το χαρέμι του από λέαινες, που του χάριζαν όμορφους και γερούς απογόνους κι όλα κυλούσαν ωραία και χαρούμενα στο βασίλειό του. Οι βρυχηθμοί του, όταν θύμωνε, αναστάτωναν το ζωικό βασίλειο κι οι υπήκοοί του έτρεχαν θορυβημένοι να κρυφτούν μην τον πετύχουν και τους βάλει αγγαρεία! Μια μέρα κοντά στο απογευματάκι κι εκεί που περπατούσε καμαρωτός-καμαρωτός με ξέχειλη αλαζονεία κι επιθεωρούσε την επικράτειά του, το ‘φερε η τύχη ν’ απαντήσει στον δρόμο του τον Κώνωπα!
Βασιλιάς κι αυτός! Των κουνουπιών που κατοικούσαν στην Κωνωπία! Αρειμάνιος κι ατρόμητος επίσης. Είχε κι αυτός το χαρέμι του από κωνωπίδες (κατά το παλλακίδες) και διαιώνιζε με ασύλληπτους ρυθμούς και αριθμούς το είδος του! Το βασίλειό του ήταν στην ίδια εδαφική περιφέρεια με αυτό του Λέοντος, αλλά άλλος λαός, άλλα ήθη και έθιμα, άλλος πολιτισμός!
Σαν το ‘φερε η μοίρα ν’ ανταμώσουν και να σταθούν αντικρυστά, ο Λέων το θεώρησε αναφαίρετο βασιλικό δικαίωμα να παραμερίσει ο Κώνωψ για να περάσει! Έλα, όμως, που ο Κώνωψ είχε αντιρρήσεις -βασιλιάς ντε κι αυτός-, και ζήτησε απ’ τον Λέοντα να παραμερίσει εκείνος!
– «Ρεεε! Ξέρεις με ποιόν μιλάς, ρε! Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρεε;», βρυχήθηκε ο Λέων!
– «Όποιος και να ‘σαι, δεν σε βλέπω κι άμα είσαι μάγκας, έλα να παλέψουμε κι όποιος νικήσει περνάει πρώτος!» ανταπάντησε ο λεβέντης.
Το ειρωνικό, παρατεταμένο κι εκκωφαντικό γέλιο του Λέοντος ταρακούνησε συθέμελα ακόμα και το όρος Κιλιμάντζαρο και ξεβόλεψε τους κατοίκους της ζούγκλας από την απογευματινή τους ραστώνη, που θέλοντας και μη συγκεντρώθηκαν με περιέργεια στον τόπο της διαμάχης Λέοντος και Κώνωπος!
Τριχωτά, φτερωτά, ερπετά και άλλα λογιών-λογιών όντα συμπαρατάχθηκαν άλλα με τον Λέοντα κι άλλα με τον Κώνωπα, περιμένοντας τη σύγκρουση των γιγάντων! (Σχήμα καθ’ υπερβολήν συγγραφική αδεία!). Ο Λέων, βέβαια, από τη μία ντράπηκε να τα βάλει με τον Κώνωπα (με το κουνούπι τα ‘βαλες ρε φίλε!) κι από την άλλη σκέφθηκε ότι αν δεν πάλευε, θα τον θεωρούσαν φοβιτσιάρη, θα τον αντικαθιστούσαν σύντομα με άλλον βασιλιά και θα τον έδιωχναν κλωτσηδόν! Έκανε, λοιπόν, την ανάγκη φιλοτιμία και σίγουρος για τη νίκη του ξεζώστηκε, έβγαλε κι απόθεσε στο χώμα ό,τι τον βάρυνε κι εμπόδιζε τις κινήσεις του (στέμμα, σκήπτρο, κ.λπ. κλαπατσίμπαλα), για να είναι άνετος και αφού τανύθηκε μια-δυο φορές να ξεμουδιάσουν τα μούσκουλά του, πήρε θέση μάχης απέναντι στον Κώνωπα, που από ώρα είχε ετοιμαστεί κι αυτός για τη σύγκρουση του αιώνα! Μία μαϊμού, που είχε ορισθεί διαιτητής, έδωσε το σύνθημα της έναρξης του αγώνα αφήνοντας να πέσει στο χώμα ένα λευκό μαντήλι, που είχε κλέψει από μία τουρίστρια σε σαφάρι. Και τότε ο Κώνωψ με μία αστραπιαία και δυνατή κίνηση τινάχθηκε σαν βέλος και κράζοντας «Για την Κωνωπία ρε γαμώτο!», τρύπωσε και κόλλησε στο δεξιό ρουθούνι του Λέοντος κι άρχισε να τον τσιμπά με δύναμη και μανία ζουζουνίζοντας ανατριχιαστικά! (Ο Αίσωπος δεν μας εξηγεί γιατί στο δεξιό κι όχι στο αριστερό ρουθούνι!). Ο Λέων αιφνιδιάσθηκε κι άρχισε να χτυπιέται, να ξύνεται και να φυσάει δυνατά για ν’ αποβάλει τον Κώνωπα απ’ το ρουθούνι του, αλλά μάταια. Τα μάτια του δάκρυσαν, τα μούτρα του μάτωσαν απ’ τις γρατσουνιές και το πρόσωπό του πρήστηκε απ’ τα χτυπήματά του! Σε πολύ λίγο διάστημα ο Λέων κατέρρευσε.
– «Έλεος, σταμάτα και βγες από το ρουθούνι μου! Με τρελαίνεις!» ανέκραξε σοκαρισμένος απ’ την αναπάντεχη τροπή της μάχης!
– «Παραδίνεσαι ρε!» αντέλεξε θριαμβευτικά ο Κώνωψ!
– «Παραδίνομαι, παραδίνομαι, έλεος, έλεος!»
Κι έτσι η σύντομη μάχη τελείωσε άδοξα για τον Λέοντα που απεχώρησε ντροπιασμένος και με σκυφτό κεφάλι απ’ το πεδίο της απομυθοποίησης της βασιλικής του εξουσίας και δύναμης! Κι ενώ αποχωρούσε νικημένος οι παριστάμενοι συγκάτοικοι της ζούγκλας επαναλάμβαναν ειρωνικά και εν χορώ «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε, ξέρεις με ποιόν μιλάς, ρε!». Και δεν του έφτανε του έρμου η ντροπιαστική ήττα! Σε σύντομο χρονικό διάστημα αρρώστησε απ’ τον ιό του Νείλου και πήρε την άγουσα για τους ουρανούς όπου κι ο υιός του Θεού!

(Αφιερωμένο σ’ αυτούς που νομίζουν ότι είναι ο ομφαλός της γης!)